به گزارش روابط عمومی معاونت بهداشتی دکتر ویدا صنیعی کارشناس برنامه دیابت معاونت بهداشتی به مناسبت 14 نوامبر روز جهانی دیابت گفت : بیماری
دیابت به عنوان شایع ترین بیماری
ناشـــــی از
اختلالات متابولیسم ،
یک چالش
پراهمیت جهانی محسوب می
شود.افزایش
تعداد بیماران مبتلا به دیابت نوع دو، دلالت بر
یک اپیدمی جهانی دارد. پیش بینی می شود که
شیوع این بیماری تا سال 2030
به رقمی معادل4/4% جمعیت جهان برسد.
ایشان افزود سازمان
جهانی بهداشت تخمین زده
است که تعداد بیماران دیابتــــی در ایران تا
سال2030 میلادی به
بیش از شش میلیون نفر خواهد
رسید. با
توجه به افزایش امید به
زندگــــــــی در ایران، تردیدی نیست که شیوع عوارض دیابت به
طور روز افزونـــــی در حال افزایش است. بیماری
دیابت با عوارض متعدد کوتا ه
مدت و بلند مدتی همراه است که در بسیاری از
موارد برگشت پذیر نمی باشد.
ایشان یاددآور شدبیماری زایـــــی و
مرگ و میر ناشی از این عوارض از عمده ترین
مسایل بهداشتی –
درمانـــــی در جهان محسوب
می شود و
به همین دلیل امروزه
توجهات ویژه ای
به سرمایه گذاری برای کنترل دیابت
معطوف شده است. مطلوب نگه داشتن
میــزان قند
خون، اساس مراقبت در دیابت است و از بروز عوارض دیابت می کاهـــــد فدراسیون
بین المللی دیابت توصیه می کند که
بیماران برای
کنترل مطلوب قند خون ،
تدابیر خودمراقبتی را به کار گیرند.
این تدابیر عبارتند از:
Ø
پیروی
از یک رژیم غذایی سالم
تحت مراقبت کارشناس تغذیه
Ø مصرف منظم داروها
Ø فعالیت ورزشی
منظم
Ø
پایش
قند خون(آزمایشگاه
،گلوکومتر )
وی تاکید کرد یکی از عوامل
بروز دیابت نوع 2،
افزایش وزن و چاقی است. در یک جامعه، بین میزان چاقی با شیوع
بیماری دیابت
ارتباط مشخصی وجود
دارد. فعالیت بدنی
عامل مؤثری در کاهش بروز دیابت است .
دیابت
و عوارض آن در اغلب کشورها یکی از علل اصلی مرگ زود هنگام است.
عوارض دیابت :
زودرس(افت سریع قند خون و افزایش قند
خون بالا )
دیررس : شامل
عوارض قلبی- عروقی،
سکته مغزی، رتینوپاتی(چشمی
)، نوروپاتی(عصبی
) و نفروپاتی(کلیوی
) و
پای دیابتی هستند
عوارض
چشمی دیابت از علل مهم نابینایی در بزرگسالان محسوب می‌شوند.
ایشان در خاتمه گفتند دیابت
و عوارض آن در اغلب کشورها یکی از علل اصلی مرگ زود هنگام است. در حدود 69/8 %کل هزینه
های سلامت در ایران برای کنترل بیماران دیابتی تیپ 2
مصرف می شود. مطالعات
نشان داده اند که مداخلات بهبود شیوه زندگی می
تواند بروز دیابت را حداقل 11
سال به تاخیر
بیاندازد و
حتی در 20 % موارد
بروز آن را منتفی کند.